Page 76 - 4507
P. 76

Stopniowo  rozbudowywano  jego  funkcję,  dodając  dwa  prostopadłościenne
               skrzydła  od  strony  wschodniej  i  zachodniej  oraz  nadbudówkę  o  jedną
               kondygnację       nad     częścią    centralną.      W    2009     roku     budynek       został
               zinwentaryzowany  przez  studentów  SKN  „Podole”.  Niestety  w  trakcie  badań  w
               archiwum  nie  udało  się  odkryć  oryginalnej  dokumentacji.  Wśród  projektów
               niezrealizowanych  na  terenie  obecnego  sanatorium  znalazły  się  dwa  budynki
               bramne, projektu Józefa Atwina. Datę powstania koncepcji można oszacować na
               okolice  roku  1938,  gdyż  podobnie  jak  w  innych  przypadkach  budowę  mogła
               wstrzymać  wojna.  Budowle,  które  miały  powstać  od  strony  wschodniej,  to  dwa
               prostopadłościenne bloki z płaskimi dachami. Wysokie na dwie kondygnacje bryły
               rozdziela  jednokondygnacyjne,  centralnie  umieszczone  wejście  do  kompleksu
               sanatoryjnego. Od frontu elewacja jest bardzo rozbudowana z licznymi balkonami
               i  oknami,  których  układ  podkreśla  horyzontalną  formę  elewacji.  Od  tyłu
               natomiast  elewacje  zostały  maksymalnie  uproszczone,  ograniczając  się  tylko  do
               kilku  symetrycznie  rozmieszczonych  okien.  Elewacja  była  pokryta  równoległymi
               do dachu elementami, prawdopodobnie deskami.
                      Architektura modernistyczna na Huculszczyźnie pomimo nieprzystosowania
               do górskiego klimatu cały czas się rozwijała. Powstawały liczne obiekty, których
               tylko część przedstawiłem w powyższym referacie. Wiele z nich to ciekawa próba
               połączenia  stylu  regionalnego  z  nowoczesnym  na  ten  czas  modernizmem.  Próby
               dostosowania  współczesnej  architektury  do  kontekstu  miejsca  to  odwieczny
               problem  architektów.  Obserwując  postęp  jaki  następował  w  kolejnych
               odkrywanych  archiwalnych  projektach  pozwala  tylko  snuć  domysły  w  jakim
               kierunku rozwinęłaby się architektura w tym regionie, gdyby jej rozwój nie został
               wstrzymany przez wojnę.

               L i t e r a t u r a

               [1] C z u b i ń s k i J., Przykład modernizmu w murowanej architekturze uzdrowiskowej
               miejscowości Worochta i Tatarów na huculszczyźnie – zarys problematyki, Teka Kom.
               Arch. Urb. Stud. Krajobr. – OL PAN, 2008A, 174-195.
               [2] C z u b i ń s k i J., Nowa architektura w historycznych centrach miejscowości
               uzdrowiskowych na huculszczyźnie – Jaremcze, Tatarów, Worochta, Czasopismo
               Techniczne z. 15, Architektura z. 6-A.
               [3] Dokumenty archiwalne Archiwum Państwowego Obłasti Iwano-Frankiwskiej w Iwano-
               Frankiwsku.
               [4] Katalog wystawy „Huculszczyzna” w Krakowie organizowanej przez SKN”Podole”
               kwiecień 2012.















                                                              75
   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81