Page 74 - 4507

Niestety budynek albo nie został wybudowany albo nie przetrwał do
dzisiejszych czasów. Pomimo długoletnich badań terenowych w Jaremczy nie
udało się odkryć tego obiektu.
Wspomniane wcześniej obiekty swoją skalą reprezentują zabudowę
jednorodzinną. W tym okresie na terenie miejscowości turystycznych powstawały
też budynki w większej skali, służące jako pensjonaty. Zaprojektowana w 1932
przez M. Zuckera Willa dla Antoniego Zapletala w Jaremczy, w przeciwieństwie do
wspomnianych wcześniej budynków, wchodzi w wyraźny dialog z kontekstem w
jakim powstawała. W tym wypadku projektant zdecydował się odejść od wyraźnie
płaskiego dachu projektując dach o dość sporych stromiznach.
Na frontowej elewacji buduje się ryzalit wejściowy zwieńczony prostym w formie
tympanonem o prostokątnej podstawie. Bardziej reprezentacyjna forma wynika
prawdopodobnie z konieczności nawiązania do sąsiadującej architektury,
ponieważ Willa Zapletala miała tworzyć wraz z innymi obiektami kompleks
wypoczynkowy „Gena” w Jaremczy. Budynek w praktycznie niezmienionej formie
istnieje do dzisiaj. Pozbawiono go tylko tympanonu nad wejściem oraz zmieniono
pokrycie dachu na imitującą dachówkę blachę o kontrastującym z białą elewacją
kolorze czerwonym. Pierwotny pensjonat został przekształcony w Bibliotekę
Publiczną stanowiąc jedyny relikt z kompleksu wypoczynkowego „Gena”.
Budynkiem na pograniczu modernizmu i regionalizmu jest Zakład
Kąpielowy dra Józefa Matuszewskiego w Jaremczy. Zaprojektowana także przez
M. Zuckera w 1935 swoją formą nawiązuję on do regionalnego stylu. Stromy
czterospadowy dach, zwieńcza główną bryłę. Przy dwóch krótszych bokach
znajdują się niższe dobudówki z tarasami na wysokości pierwszego piętra,
balustrady tarasów nawiązują swoim stylem do poprzednich realizacji M.
Zuckera. W prostopadłościennej formie głównego gmachu znajdują się narożne
okna. Fragmentem, który zaburza modernistyczną prostotę formy jest portyk
wejściowy skomponowany z czterech klasycyzujących kolumn, zwieńczony
trójkątnym tympanonem. Budynek ten stanowi połączenie dotychczasowych
koncepcji Zuckera, z próbami wprowadzenia klasycznych elementów i nawiązań
do architektury regionalnej. Budynek nie dotrwał do dzisiejszych czasów.

Rys. 2. Tatarów. Pensjonat Schaffera, archiwalny projekt z 1938 roku
Fig. 2. Tatariv. Schaffer’s Pension, archival project, 1938

73